พระเจ้าแสนแซ่ เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย สมัยเชียงแสน (สิงห์ 3 สมัยเชียงแสนโบราณ)สร้างด้วยทองสัมฤทธิ์ หน้าตักกว้าง 97 เซนติเมตร มีหมุดจำนวนมากตอกยึดชิ่นส่วนต่างๆ ประกอบเป็นองค์พระ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นหมุดที่ได้ลงอักขระคาถาอาคมต่างๆ ตามความเชื่อถือในการสร้างมาแต่ครั้งโบราณกาล ดังนั้น คำว่า "แซ่" จึงมีความหมายมาจากคำว่า "หมุด" นั่นเอง
ปัจจุบันพระเจ้าแสนแซ่ ประดิษฐานอยู่ภายในพระอุโบสถของวัดแม่ลัว หมู่ที่ 1 โดยบ้านแม่ลัวตั้งหมู่บ้านขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2344 เป็นต้นมาและได้เริ่มอารามขึ้น สำหรับพระสงฆ์ขึ้นชั่วคราวได้ประมาณ 8 ปีก็เริ่มสร้างวัดขึ้นโดยมีพระพุทธรูปที่ปั้นด้วยปูนที่วางไว้เป็นพระประธานในพระวิหารมาเป็นเวลา 47 ปี มีพระครูบาแสน เป็นเจ้าอาวาสประจำวัดในสมัยนั้น อยู่มาวันหนึ่งพระครูบาแสนได้นัดประชุมคณะศรัทธาในหมู่บ้านมาปรึกษาหารือกันเพื่อจะไปเสาะหาพระพุทธรูปที่วัดร้างในเขตอำเภอเชียงแสน ซึ่งสมัยนั้นเมืองเชียงแสนยังไม่เจริญเท่าไร ยังมีวัดร้างอยู่มากมายตามในป่า ดังนั้นพระครูบาแสนจึงได้พาคณะศรัทธา จำนวน 8 คน ติดตามไปด้วยการเดินเท้า พอไปถึงในเขตอำเภอเชียงแสน แล้วก็จึงช่วยกันค้นเสาะหาไปตามวัดร้างแถวในป่า จึงไปพบพระพุทธรูปองค์นี้มีเครือเถาวัลย์ปกคลุมอยู่เห็นว่าเป็นพระที่สวยงามมากประทับอยู่ในโบสถ์ร้าง ดังนั้นจึงช่วยกันเอาไม้ไผ่ทำเป็นเฉลียงช่วยกันหามมา แต่พอมาถึงลำน้ำแม่ลัวเอาข้ามน้ำไม่ได้จึงเอาประทับไว้ที่ริมน้ำประมาณ 2 วัน ชาวบ้านก็ได้ไปช่วยกันทำแพแล้วทำพิธีอัญเชิญพระพุทธรูปลงแพถึงฝั่งน้ำแล้วก็ช่วยกันหามเฉลียงเข้าสู่วัดแม่ลัวในปี พ.ศ.2393 จนถึงปัจจุบันนี้ ภายหลังได้มีทางกรมศิลป์ได้มาตรวจดูและทำการขึ้นทะเบียนไว้ที่กรมศิลปากรแล้ว พระพุทธรูปองค์นี้มีชื่อว่า พระแสนแซ่ สมัยเชียงแสนโบราณ
